Vogtland-Arena - Klingenthal, Niemcy

Leżące przy granicy z Czechami i liczące niespełna 9 tys. mieszkańców Klingenthal od wielu lat jest jednym z ważniejszych ośrodków sportów zimowych w Niemczech. W 2006 roku otwarta została tu bardzo nowoczesna skocznia narciarska Vogtland-Arena, której koszty budowy sięgnęły 15 mln euro. Wielkość tego obiektu to 140 m, punkt konstrukcyjny na 125 metrze, co pozwala na oddawanie dalekich skoków. Do tej pory nieoficjalny rekord 147 m ustanowił Vegard Haukø Sklett 23.09.2011 roku podczas Pucharu Kontynentalnego. Być może niebawem, któremuś z zawodników uda się skoczyć jeszcze dalej, bo już 3 października odbędzie się tam ostatni, indywidualny konkurs zamykający cykl tegorocznej Letniej Grand Prix. Skocznia jest wyposażona w igelit i sztuczne oświetlenie oraz, nietypową jak dla tego typu obiektów, kolejkę szynową pełniącą rolę wyciągu dla skoczków.

Pocztówkę nadesłała mi Mondflake prosto ze zlotu PC, oczywiście w ramach wymiany. Nadal czekam na oficjalną postcrossingową pocztówkę, którą będę mogła dołączyć do mojej kolekcji. Na przykład jedną z ulubionych na moim profilu ;)

Freudengrundschanze - Sokołowsko, Polska

Dzisiaj moja skrzynka pocztowa uszczęśliwiła mnie niemal tak samo jak ostatnim razem, kiedy wyjęłam z niej stertę pocztówek. Tym razem była tylko jedna, ale za to długo oczekiwana, a właściwie długo nie mogłam się zdecydować na jej zakup (bo tak właśnie się u mnie znalazła). Wreszcie opanowałam zakupy przez Internet, bo jak można siedzieć bezczynnie kiedy takie perełki uciekają do innych ludzi! W każdym razie, pocztówka jest przedrukowaną na polską, niemiecką wersją i pochodzi z lat powojennych. Czarne prostokąty przy dolnej krawędzi kryją właśnie niemieckie napisy, między innymi nazwę skoczni (więcej nie udało mi się rozszyfrować). W każdym razie, do kupna przekonała mnie po pierwsze niska cena, a po drugie to, że jest bez obiegu i w dobrym stanie (jeszcze nie mam takiej obsesji, żeby wydawać majątek na pojedynczą pocztówkę, ale kto wie, kto wie...).

A co do samego, nieistniejącego już obiektu, powołam się bezpośrednio na www.skisprungschanzen.com:

Skocznia Freudengrundschanze o punkcie konstrukcyjnym K60 wybudowana została w 1920 roku w miejscu wypoczynkowym Görbersdorf na Śląsku (obecnie Sokołowsko). Tutaj Niemiecka drużyna skoczków przygotowywała się na Igrzyska Olimpijskie w 1936 roku w Garmisch-Partenkirchen. 

A <tutaj> trochę fotografii skoczni oraz zdjęcie z roku 2005, gdzie po rozbiegu nie ma już śladu, a szkoda, bo gdyby obiekt poddawany był renowacji zapewne teraz mógłby być dobrym ośrodkiem treningowym dla naszych skoczków.

PHOTO DIARY - Letni Puchar Bieszczadów w Skokach Narciarskich i Kombinacji Norweskiej 2012, Zagórz

Wczoraj, czyli 18 sierpnia na zagórskim kompleksie skoczni Zakucie odbył się Letni Puchar Bieszczadów w Skokach Narciarskich i Kombinacji Norweskiej. Wzięli w nim udział zawodnicy i zawodniczki z dwóch klubów ZKN "Sokół" Zagórz i "Ukraina" Krzemieniec. Najmłodsza zawodniczka ma dopiero 8 lat, najstarsi skoczkowie 17, tak więc jak widać, Zagórz nadal stawia na rozwój młodego pokolenia. Cieszy fakt, że mimo ogólnej opinii, według której w Polsce miałoby się nie przywiązywać wagi do skoków dziewcząt, klub "Sokół" udowadnia, że jest zupełnie inaczej. W związku z remontem na skoczni K40, który potrwa prawdopodobnie do jesieni zawody odbywały się na skoczniach mniejszych, dziewczynki na K10, a chłopcy na K20. Konkurencje rozgrywane były w kategoriach: skoki narciarskie - open dziewcząt, open chłopców oraz kombinacja norweska - open dziewcząt, junior E chłopców i open chłopców. Zawodom towarzyszył kurs sędziowski i zapewne też z tego powodu, na zagórskich skoczniach pojawił się Ryszard Guńka w roli Delegata Technicznego PZN.  Wyniki konkursu dostępne na stronie http://www.mgokis.zagorz.pl <tutaj>.
Ja natomiast w dalszym ciągu próbowałam swoich sił w fotografii sportowej, z nieodpowiednim sprzętem, ale za to w miłej atmosferze. Mam nadzieję, że w przyszłości uda się wybudować tu od dawna planowaną już skocznię K85. Byłaby to wielka szansa dla rozwoju skoków w tym regionie, ponieważ to nie brak zainteresowania ze strony dzieci i młodzieży, ale utrudnione warunki treningowe, przede wszystkim z braku większej skoczni sprawiają, że o Zakuciu słychać tak niewiele. Niestety, na własnej skórze przekonałam się już kilkakrotnie jakim problemem może być sam dojazd do Zakopanego czy Wisły, a taki obiekt rozwiązałby ten problem choć częściowo. Z niecierpliwością czekam więc na decyzję o rozpoczęciu budowy nowej skoczni, a tymczasem nadal będę starała się przybliżać w miarę możliwości wydarzenia związane ze skokami w Zagórzu (i do znudzenia wysyłać światu informację, że tutaj też można i chce się skakać).
A teraz zapraszam na fotorelację. Zaczynam małymi kroczkami.

Neue Große Olympiaschanze - Garmisch-Partenkirchen, Niemcy

Pokryta igelitem skocznia olimpijska o punkcie konstrukcyjnym K125 i rozmiarze HS 140 w swojej ostatecznej, spełniającej wymagania FIS formie powstała w latach 2007-2008 w miejsce starej K115, która została wysadzona 14 kwietnia 2007 za pomocą ładunków wybuchowych umieszczonych w 28 miejscach.
Stary obiekt został wzniesiony na potrzeby Igrzysk Olimpijskich w 1936 roku. Na podium stanęli wtedy Birger Ruud (NOR), Sven Erikssona (SWE) i  Reidar Andersen (NOR). Rekordzistą tej skoczni jest w dalszym ciągu Adam Małysz z wynikiem 129,5 metrowego skoku oddanego podczas 49. Turnieju Czterech Skoczni z 2001 roku. Turniej ten rokrocznie rozgrywany jest na skoczni w Ga-Pa w Nowy Rok, dlatego też większość oficjalnych rekordów zostało ustanowionych właśnie 1 stycznia. Pierwszym rekordzistą na nowym obiekcie był Gregor Schlierenzauer 141,0 m w 2008 roku, a obecnie tytuł ten należy do Simona Ammana i jest to ustanowione w 2010 roku 143,5 m. Jedynym minusem tej nowoczesnej skoczni jest brak sztucznego oświetlenia.
Pocztówkę przysłała mi Sarah z Innsbrucka.

Ochsenkopf-Schanzenarena - Bischofsgrün, Niemcy

Tę pocztówkę, z ukrytą po lewej skocznią w Bischofsgrün dostałam od Manueli, dzięki której poznaję miejsca na niemieckiej mapie skoków, o których nigdy wcześniej nie słyszałam :) Tak też właśnie było w przypadku Ochsenkopf-Schanzenarena. Znajdują się tu dwie skocznie: K64 i K15. Pierwsza skocznia (K35) powstała w 1933 roku, miała drewnianą wieżę najazdową i była bardzo znanym miejscem spotkań skoczków narciarskich na obfitej w śnieg Fichtelgebirge do lat 50'. Jak oczywiście można się domyślać była wielokrotnie przebudowywana. Ostatecznie w ramach Pucharu Kontynentalnego Pań latem 2007 roku świętowano inaugurację nowej skoczni igelitowej HS 71. Dodatkowo, w maju 2009 roku otwarta została juniorska skocznia K15.
Manuela natomiast kartkę wysłała mi będąc (jeśli dobrze odczytałam :D ) Euregio-Masters-Cup, w którym, jak napisała, brali udział mistrzowie skoków, którzy przekroczyli 30 lat. Brzmi ciekawie, chociaż nie jestem w stanie znaleźć dokładnych informacji na temat konkursu, poza wzmiankami na niemieckich stronach, że takowy miał miejsce. I tabelą wyników <tutaj>.

Puijo - Kuopio, Finlandia

Kuopio to jeden z najważniejszych ośrodków fińskich skoków narciarskich. Znajdują się tu obiekty o punktach konstrukcyjnych: K120, K90, K65, K28 wszystkie posiadają igelit i sztuczne oświetlenie. W latach 1997-2010 największa ze skoczni była areną konkursów wchodzących w skład Turnieju Nordyckiego (odbywał się na czterech skoczniach Lahti, Kuopio, Lillehammer i Oslo. W 2009 roku konkurs w Oslo nie odbył się w związku z przebudową skoczni, zawody przeprowadzono natomiast w norweskim Vikersund.)

Pierwszy konkurs skoków narciarskich w Kuopio odbył się w 1886 roku, była to jednak skocznia niepoprawnie skonstruowana. W jej miejsce kilkakrotnie wznoszono coraz to nowe obiekty, aż ostatecznie,  w 1998 roku wybudowana została duża skocznia K120.

Moją pierwszą pocztówkę z Kuopio dołączyłam do kolekcji dzięki prywatnej wymianie z Terhi (Vilu).

Oscar Furuhjelm - Muzeum narciarstwa w Lahti, Finlandia

Najświeższy nabytek do mojej kolekcji, bo dopiero co odebrany ze skrytki pocztowej. Pocztówkę przysłała mi Suvi (nediam_nori) w ramach prywatnej wymiany z forum, a pochodzi z Hiihtomuseo czyli Muzeum narciarstwa w Lahti.

Ciekawostką jest, że pocztówka ta w rzeczywistości jest w fińska i w połowie polska :) Jej autor Knut Oscar Furuhjelm (1880 - 1963) urodził się w Warszawie, ponieważ jego matka była Polką. Był fińskim grafikiem, odegrał ważną rolę w rozwoju fińskiego plakatu na początku lat 1900.

Cóż, jak widać grafika i skoki narciarskie jednak mogą iść w parze. Od roku staram się to udowodnić moim wykładowcom i jeszcze mi się to nie udało, ale myślę, że mając w zanadrzu takie ciekawostki, w końcu wyjdzie na moje ;)

Ski, Erik Haverkorn - Kanada

Ta pocztówka jest dla mnie wielką zagadką, nie tylko dla tego, co ten pan właściwie robi, ale też gdzie jest góra, a gdzie dół zdjęcia :) W każdym razie, ewidentnie jakiś skok narciarski tu jest, więc tym samym nadaje się do mojej kolekcji. Zdjęcie wykonane przez Erika Haverkorna w 1985 roku. A kartkę przysłała mi prosto z Vancouver Valerie (i-c-e-cream). Dziękuje i pozdrawiam!

Konkurs sportów zimowych Chamonix Mont-Blanc - Francja

Kolejna pocztówka ilustrowana, o której nie udało mi się znaleźć zbyt wiele informacji. Jest to plakat autorstwa Tamagno. Imię artysty na odwrocie pocztówki to Maurice, natomiast w Internecie widnieje on jako Francisco. Według strony allposters.pl jest to jednak Francisco, według zamieszczonej tam informacji:

Francisco Tamagno urodził się w 1851r. w portugalskiej miejscowości Sintra, a zmarł w 1923r. w Paryżu, gdzie mieszkał od lat 80. poprzedniego wieku i pracował jako malarz dla drukarza o nazwisku Camis. To właśnie te dwie kultury — portugalska i francuska — ukształtowały jego twórczość. Artysta, który karierę rozpoczynał od malowania portretów, rozwinął tak popularną na przełomie XIX i XX w. sztukę plakatu jako formy reklamy graficznej, wnosząc doń żywe, jasne kolory i malowniczość krajobrazów. Tamagno stworzył wiele afiszów teatralnych, reklam kolei, producentów rowerów i gorzelni.

 Plakat informuje oczywiście o konkursie sportów zimowych w Chamonix Mont-Blanc czyli francuskiej miejscowości turystycznej, w której w 1924 roku odbyły się pierwsze Zimowe Igrzyska Olimpijskie. Miejscowość ta organizowała także Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1937. Biorąc pod uwagę fakt, że Tamagno zmarł rok przed Igrzyskami, prawdopodobnie nie jest to (niestety!) plakat dotyczący tego wydarzenia.

Co do igrzysk olimpijskich odbywały się (od 25 stycznia do 5 lutego 1924 r.) w Chamonix pod nazwą Tygodnia sportów zimowych. Dopiero rok później na Kongresie Olimpijskim w Pradze impreza otrzymała nazwę I zimowych igrzysk olimpijskich. W igrzyskach startowało 258 zawodników (w tym 13 kobiet) z 16 krajów. Wśród nich była Polska. Zawody zostały rozegrane w 7 dyscyplinach: bobslejach, curlingu, łyżwiarstwie figurowym, hokeju na lodzie, patrolu wojskowym (prekursor biathlonu), narciarstwie klasycznym i łyżwiarstwie szybkim. Polska reprezentacja liczyła 8 osób: Leon Jucewicz, Franciszek Bujak, Andrzej Krzeptowski I i Szczepan Witkowski. Naszym reprezentantem w skokach narciarskich był Krzeptowski, zajął 21. pozycję (skoki 33 m i 32 m, z notą 12,459 pkt.), wziął też udział w biegu na 18 km (28. m-ce) i kombinacji klasycznej  (19.m-ce).

 Kartka od Rianne z Holandii w ramach wymiany.

Olympic Park - Calgary, Kanada

 

Moja pierwsza kanadyjska pocztówka przywędrowała do mnie z Calgary, dzięki uprzejmości Amandy (blue_flutterby). Na odwrocie kartki zamieszczony jest krótki opis: Canada Olympic Park błyszczy nad Calgary jako dziedzictwo Zimowych Igrzysk Olimpijskich '88. Odbywały się tam konkurencje saneczkarstwa, bobslejów, skoków narciarskich oraz inne zawody free style. Dziś obiekt służy jako światowej klasy ośrodek treningowy, rekreacyjny stok narciarski i całoroczna atrakcja turystyczna. 

Oba konkursy rozgrywane w ramach Olimpiady w 1988 roku wygrał Matti Nyykaenen (na obiektach K73 i K89). Miał również swój wkład w zwycięstwo Finlandii w konkursie drużynowym (K89). Wtedy też na belce startowej zasiadł pierwszy reprezentant Wielkiej Brytanii uczestniczący w igrzyskach olimpijskich w tej dyscyplinie sportu - Michael Edwards. Zawodnik znany lepiej jako Eddie "Orzeł", który znalazł się na przedostatnim 56. miejscu (57. zawodnik złamał nogę i nie wziął udziału w konkursie). Swoje znacznie krótsze od innych zawodników skoki oddawał mając na nosie okulary korekcyjne osłonięte goglami. Prawdopodobnie jego przygoda na światowych skoczniach stała się jednym z powodów wprowadzenia przez Międzynarodową Federację Narciarską systemu kwalifikacji do zawodów. W 2011 roku potwierdzono doniesienia o planowanym filmie fabularnym Eddie the Eagle, przedstawiającym historię skoczka, według obecnych ustaleń w jego postać miałby wcielić się Rupert Grint.

W Calgary istnieje kompleks 5 skoczni. Na normalnym obiekcie K89 odbywają się zawody rangi CoC oraz zawodów kobiet. Obok normalnego obiektu stoi skocznia duża o nietypowym punkcie konstrukcyjnym - K114. Pozostałe skocznie K63, K38 i K18 służą jedynie celom treningowym. Wszystkie oprócz K114 są pokryte igelitem, przez co mogą być eksploatowane niemalże przez cały rok. 

Kompleks skoczni narciarskich Alberta Ski Jump Area składa się z 5 obiektów: skoczni dużej (K114 - nieużywanej), skoczni normalnej (K89), gdzie odbywają się zawody rangi CoC oraz konkursy skoków kobiet i trzech mniejszych skoczni (K63, K38 oraz K15). Wszystkie oprócz największej wyłożone są igelitem. Problemy podczas przeprowadzania konkursów często sprawia wiatr, od którego skocznie nie są osłonięte.

PHOTO DIARY - Summer Grand Prix Wisła 2012

 

 

 

Sezon 2012/2013 uważam za otwarty! Wszystkie zamieszczone tu fotografie są mojego autorstwa, zabraniam kopiowania ich i rozpowszechniania bez wcześniej zgody.